Καλαθοσφαίριση
2004, Αθήνα
5η Ολυμπιακή θέση
Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος (ρωσ. Лазарь Фёдорович Попандопуло, Λάζαρ Φιόντοροβιτς Ποπαντόπουλο, γενν. 3 Ιουνίου 1980, Κρασνοντάρ), είναι Έλληνας πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως σέντερ. Οι κινήσεις του στο ποστ, με την χαρακτηριστική του κίνηση, ”το χουκ”, τον καθιέρωσαν ως έναν από τους σημαντικότερους ψηλούς στο ελληνικό μπάσκετ.
https://www.olympedia.org/athletes/108503
Αγωνίστηκε με την ελληνική εθνική ομάδα καλαθοσφαίρισης στο ολυμπιακό τουρνουά στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας 2004 και στο ολυμπιακό τουρνουά στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνο 2008
Σταδιοδρομία
Γεννήθηκε στις 3 Ιουνίου του 1980 στο Κρασνοντάρ της ΕΣΣΔ. Ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ από τον Αθλητικό Όμιλο Σταυρούπολης. Έγινε γνωστός από τις εμφανίσεις του με τον Ηρακλή στον οποίο μετεγγράφηκε σε ηλικία 16 ετών.
To 2001 μετακινείται στον Παναθηναϊκό και το 2002 κερδίζει την Ευρωλίγκα. Στον τελικό της Μπολόνια απέναντι στη Βίρτους ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές και η μεγάλη έκπληξη καθώς κανείς δεν υπολόγιζε ότι θα άλλαζε την πορεία του αγώνα, πετυχαίνοντας 9 πόντους. Με τους πράσινους κέρδισε επίσης το νταμπλ της περιόδου 2002-03.
Στη συνέχεια όμως δεν κατάφερε να καταξιωθεί στον Παναθηναϊκό και επέστρεψε στον Ηρακλή το 2003. Ακολούθησε μια τριετία στη Ντιναμό Μόσχας κατά την οποία αναγεννήθηκε και σε συνεργασία με τον Αντώνη Φώτση κατέκτησε το ULEB Cup το 2006 απέναντι στον Άρη.
Το καλοκαίρι του 2007 τον απέκτησε η Ρεάλ Μαδρίτης μαζί με τον Μιχάλη Πελεκάνο.[1] Τον Δεκέμβριο του 2008 και ως το τέλος της χρονιάς έπαιξε δανεικός στη Φορτιτούντο Μπολόνια, ενώ για την περίοδο 2009-10 υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ, τα χρήματα μάλιστα του συμβολαίου του ανακοίνωσε ότι θα τα διαθέσει στον σύλλογο «Το χαμόγελο του παιδιού» καθώς και στην ομοσπονδία μπάσκετ με αναπηρικό καροτσάκι.[2]
Το 2012 παίρνει μεταγραφή στον Ολυμπιακό[3] και κερδίζει την Ευρωλίγκα και το Πρωτάθλημα Ελλάδος. Τη σαιζόν 2012-2013 αγωνίστηκε με τον ΠΑΟΚ.[4] Στις 6 Φεβρουαρίου 2014, υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την ισπανική Γκραν Κανάρια, με τη φανέλα της οποίας έπαιξε μόνο σε έναν αγώνα.[5]
Τιμή
Στης 28 Δεκεμβρίου 2019, το ΔΑΚ Σταυρούπολης στην Άνω Ηλιούπολη, μετονομάστηκε σε “Λάζαρος Παπαδόπουλος” προς τιμήν του πρώην διεθνούς μπασκετμπολίστα.[6]
Εθνική Ελλάδος
Το 1996 κλήθηκε για πρώτη φορά στην Εθνική Παίδων. Υπήρξε βασικό στέλεχος της Εθνικής στις επιτυχίες της κατάκτησης του χρυσού μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ του 2005 στο Βελιγράδι και στο αργυρό μετάλλιο του Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας το 2006. Επίσης ήταν παρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 όπου η ομάδα κατέκτησε την πέμπτη θέση, καθώς και στα Ευρωμπάσκετ 2001 και 2007.
Σταμάτησε από την Εθνική με προσωπική του απόφαση στις 2 Ιουνίου 2008. Με το εθνόσημο έπαιξε σε 103 αγώνες σκοράροντας 847 πόντους (μ.ο: 8.22).
Τίτλοι-Διακρίσεις
Ομαδικοί
Παναθηναϊκός
- Ευρωλίγκα: (2002)
- Κύπελλο Ελλάδος: (2003)
- Πρωτάθλημα Ελλάδος: (2003)
Ντιναμό Μόσχας
- Γιούροκαπ: (2006)
Ολυμπιακός
- Ευρωλίγκα: (2012)
- Πρωτάθλημα Ελλάδος: (2012)
Εθνική Ομάδα
- Χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων 1998
- 5x Τουρνουά Ακρόπολις: (2000, 2003, 2005, 2006, 2007
- Χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2005
- Χρυσό μετάλλιο στο 2006 Stanković Continental Champions’ Cup
- Αργυρό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2006
Ατομικοί
- 6x Έλληνας All-Star: (2001, 2002, 2003, 2004, 2010, 2013)
- Καλύτερη πεντάδα στο Ελληνικό Πρωτάθλημα: (2004)
- 2x Πρώτος στα ριμπάουντ στο Ελληνικό Πρωτάθλημα: (2004, 2013)
- MVP της αγωνιστικής στην Ευρωλίγκα: (8η αγωνιστική 2006/07)
- MVP του μήνα στην Ευρωλίγκα: (Ιανουάριος 2007)
- Δεύτερη Καλύτερη Πεντάδα στην Ευρωλίγκα: (2007)
Άλλες δραστηριότητες
Τον Ιούνιο του 2008 ο Παπαδόπουλος ανέλαβε τα καθήκοντα του Προέδρου του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αμειβομένων Καλαθοσφαιριστών (Π.Σ.Α.Κ.).[7] Η θητεία του έληξε το Νοέμβριο του 2011.[8]
Σήμερα ασχολείται με καινοτόμες επιχειρήσεις, έχει ιδρύσει 3 startups και το ένα από αυτά λέγεται Athlenda.[9]
Προσωπική ζωή
Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος παντρεύτηκε τον Αύγουστο του 2002 και έχει δυο κόρες.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Λάζαρος Παπαδόπουλος, επίσημος ιστότοπος.
- Λάζαρος Παπαδόπουλος, στατιστικά στοιχεία αθλητή στον επίσημο ιστότοπο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (Ελληνικά).
- Lazaros Papadopoulos, στατιστικά στοιχεία αθλητή στον επίσημο ιστότοπο της Euroleague Basketball (Αγγλικά).
- (Αγγλικά) Λάζαρος Παπαδόπουλος, στατιστικά στην επίσημη ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Καλαθοσφαίρισης 2007.
Νεανικοί σύλλογοι | |
---|---|
1992 – 1996 | ![]() |
Στοιχεία καριέρας | |
Ντραφτ | 2002 / – |
Αθλ. καριέρα | 1996 – 2014 |
Καριέρα σε συλλόγους | |
1996 – 2001 | ![]() |
2001 – 2003 | ![]() |
2003 – 2004 | ![]() |
2004 – 2007 | ![]() |
2007 – 2008 | ![]() |
2008 – 2009 | ![]() |
2009 – 2011 | ![]() |
– 2011 | ![]() |
2011 – 2012 | ![]() |
2012 – 2013 | ![]() |
– 2014 | ![]() |
Εθνικές ομάδες | |
Ως παίκτης: | |
1996 – 1999 | ![]() |
1999 – 2000 | ![]() |
1997 – 2007 | ![]() |
Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος γεννήθηκε στο Κρασναντάρ μια πόλη στη Μαύρη Θάλασσα, την ίδια που μεγάλωσε και ο Ζεβροσένκο με τον οποίο γνωρίστηκε πολλά χρόνια αργότερα όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι στα εφηβικά. Στην ηλικία των δέκα χρονών άνοιξαν τα σύνορα και το 1990 μετακόμισαν οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη. Ο κύριος Θόδωρος, η κυρία Μαρίνα, η Αγάπη και ο Λάζαρος. Όταν ήρθε στην Ελλάδα δεν μιλούσε ελληνικά αλλά ποντιακά. Πήγε στην πέμπτη δημοτικού και αναγκάστηκε να μάθει τα ελληνικά πολύ γρήγορα.
Σε μικρή ηλικία δημιούργησε την δική του οικογένεια. Η σύζυγος του Ναταλί, αθλήτρια και αυτή, εγκατέλειψε το βόλεϊ για να ακολουθήσει τον διεθνή σέντερ στο όνειρό του, αλλά και για να μεγαλώσει τη Νεφέλη και την Δανάη.
Η πρώτη του αθλητική δραστηριότητα του Παπαδόπουλου ήταν η πάλη αλλά το ύψος του τον ανάγκασε να ασχοληθεί με το μπάσκετ. Από τη στιγμή που έβαλε το πρώτο του καλάθι, δεν άφησε ποτέ ξανά τη μπάλα του μπάσκετ από τα χέρια του.
Οι γονείς του είναι καλλιτέχνες, ζωγράφοι και η μικρότερη αδερφή του φωτογράφος. Ο ίδιος μην έχοντας κληρονομήσει τα καλλιτεχνικά γονίδια επέλεξε το δρόμο του αθλητισμού. Από τον πατέρα του κληρονόμησε όμως την ικανότητα να διαχειρίζεται τους αξιωματικούς, τα άλογα και όλα τα πιόνια σε ένα παιχνίδι που από πολλούς θεωρείται τέχνη στρατηγικής, το σκάκι.
Στον ελεύθερό του χρόνο όταν δεν παίζει σκάκι ή παιχνίδια στο ίντερνετ αρέσκεται να καταφεύγει σε αποδράσεις με το φουσκωτό του για ψαροτούφεκο. Η αίσθηση του χιούμορ που διαθέτει είναι ασύλληπτη είναι αυτός που θέλησε να πάει στο Μέγαρο Μαξίμου με σαγιονάρες όταν επέστρεψαν με τον Χατζηβρέτα με το χρυσό μετάλλιο του Ευρωμπάσκετ στις αποσκευές τους.
Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος παραχώρησε συνέντευξη στο contra.gr και μιλάει για την καριέρα του, την επιστροφή του στο ελληνικό πρωτάθλημα αλλά και τα προβλήματα του ελληνικού μπάσκετ.
-Υποθέτω ότι από μωρό ξεχώριζες. Ήσουν ο κλασσικός άχαρος ψηλός που πείραζαν όλα τα παιδιά;
“Ναι ήμουν (γέλια) αλλά όπως καταλαβαίνεις κανείς δεν τολμούσε να πει τίποτα μπροστά μου”.
-Υπήρξες καλός μαθητής ή ήσουν καλός μόνος… στις κοπάνες;
“Ήμουν μέτριος μαθητής, έδινα περισσότερη έμφαση στο μπάσκετ κάτι για το οποίο μετανιώνω τώρα. Όμως πρέπει να πω ότι οι κοπάνες ήταν ομαδικές και εκπαιδευτικού χαρακτήρα από όλη την παρέα μου με σκοπό την προπόνηση”.
-Όταν ήρθατε από τη Ρωσία στη Σταυρούπολη η προσαρμογή ήταν δύσκολη;
“Ναι ήταν αρκετά δύσκολα για μας γιατί η ειρωνεία ήταν ότι ενώ όλα τα χρόνια που ζούσαμε στην Ρωσία ήμασταν ξένοι, ήρθαμε στην πατρίδα μας και ήμασταν και πάλι ξένοι. Αυτό ήταν πρόβλημα για μας που ξεπεράστηκε με τα χρόνια”.
-Τα πρώτα σου μπασκετικά βήματα τα έκανες στη Σταυρούπολη, μια συνοικία της Θεσσαλονίκης. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από εκείνα τα χρόνια;
“Ξεκίνησα από τα προ-μίνι στον ΑΟΣ Σταυρούπολης. Από εκείνα τα χρόνια θυμάμαι πολύ έντονα ότι ήμασταν μια παρέα. Ημασταν τα ίδια παιδιά και στο σχολείο και στην ομάδα και στο σχολικό πρωτάθλημα. Κάναμε όλοι μαζί κοπάνες για να πάμε προπόνηση. Θυμάμαι τους πρώτους μου προπονητές που με βοήθησαν πολύ. Ο Γιώργος Γκάγκας και ο Λευτέρης Χατζηκυριακίδης. Ήμασταν μια γειτονιά μια παρέα και αυτό ήταν το ωραίο”.
-Ποιος σε πήγε στον Ηρακλή;
“Το ότι πήγα στον Ηρακλή το χρωστάω σε δύο ανθρώπους που ήταν στην διοίκηση τότε και κίνησαν όλες τις απαραίτητες διαδικασίες. Στον συγχωρεμένο τον Βουγιούκα και τον Δημαρέλο. Ήμουν πολύ τυχερός που με ανακάλυψαν γιατί ο Ηρακλής τότε ήταν μια ομάδα που επένδυε πάρα πολύ σε νέα ταλέντα. Θα σας πω χαρακτηριστικά ότι από εκεί αναδύθηκαν ο Δημήτρης ο Διαμαντίδης, ο Νίκος ο Χατζηβρέτας, ο Σοφοκλής ο Σχορτσανίτης, ο Κακιούσης και άλλοι. Η έμφαση που έδινε εκείνη την εποχή δεν ήταν στο να πρωταγωνιστεί στο πρωτάθλημα αλλά να αξιοποιεί τα ταλέντα που διέθετε στα παιδικο-εφηβικά τμήματα. Αποτέλεσμα ήταν κάποια στιγμή η μισή Εθνική να απαρτίζεται από παίκτες του Ηρακλή”.
-Τι κρατάς λοιπόν μέσα σου από τα χρόνια εκείνα τα εφηβικά;
“Κρατάω τη φιλία μου με το Δημήτρη τον Διαμαντίδη, κάποιους προπονητές όπως ο Δημήτρης ο Νικολαΐδης και το όμορφο οικογενειακό κλίμα που είχαμε”.
-Πολλοί περίμεναν ότι θα επιστρέψεις στον Ηρακλή εσύ όμως επέλεξες τον ΠΑΟΚ για το come back σου στην Ελλάδα. Ήταν γιατί ο Ηρακλής αγωνίζεται πλέον στην Α2;
“Κανείς δεν περίμενε ότι θα γυρίσω στον Ηρακλή, αυτό είναι μύθος. Ο Ηρακλής αγωνίζεται στην Α2 κι εγώ ακόμη έχω υψηλούς στόχους για αυτό και επέλεξα τον ΠΑΟΚ που είναι μεγάλη ομάδα, ταιριάζει το στυλ παιχνιδιού του σε μένα και παράλληλα μου έδωσε τη δυνατότητα που ήθελα να γυρίσω στο ελληνικό πρωτάθλημα και να θέσω και πάλι ψηλούς στόχους”.
-Να γυρίσουμε πάλι πίσω στο χρόνο όταν ήρθε η στιγμή να μετακομίσεις στην Αθήνα και στον Παναθηναϊκό. Μεγάλη στιγμή για σένα;
“Όντως μεγάλη στιγμή και μεγάλο βήμα. Ήμουν πιτσιρικάς και χωρίς πολλές εμπειρίες. Ήταν η πρώτη χρονιά μου σαν άντρας και όχι σαν έφηβος. Μπορώ να πω ότι στον Παναθηναϊκό ανδρώθηκα”.
-Να υποθέσουμε και η πρώτη σοβαρή χρονιά από άποψη δουλειάς με έναν προπονητή που φημίζεται γι αυτό.
“Έτσι όπως τα λες. Ήταν τα πρώτα σοβαρά επαγγελματικά μου βήματα. Βρέθηκα ξαφνικά σε ένα κλίμα όπου όλα λειτουργούσαν τελείως διαφορετικά από όλα όσα είχα μάθει. Σκληρή δουλειά με έμφαση στη λεπτομέρεια και στην άμυνα. Πώς να αντιμετωπίσεις την άμυνα και στο πικ εν ρολ ή το λόου ποστ. Λεπτομέρειες που με βοήθησαν πολύ στο μέλλον”.
-Το αντιλαμβανόσουν αυτό εκείνη την εποχή;
“Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την εποχή δεν το καταλάβαινα. Αυτή η επιμονή στη λεπτομέρεια με εκνεύριζε πολύ. Ήμουν μικρός και καθόλου υπομονετικός και ακόμη θυμάμαι τις τιμωρίες που μου έβαζε ο Ομπράντοβιτς. Όμως όπως γίνεται συνήθως όλα τα καλά τα εκτιμάς εκ των υστέρων”.
-Θεωρείς ότι ο Ομπράντοβιτς σε αδίκησε αγωνιστικά;
“Αντιθέτως όχι μόνο δεν με αδίκησε αλλά του είμαι και ευγνώμων γιατί κοντά του έμαθα πολλά και σοβαρεύτηκα αρκετά”.
-Ίβκοβιτς, Σάκοτα, Ομπράντοβιτς και Γιαννάκης, τέσσερις σημαντικοί προπονητές που έχεις συνεργαστεί. Τέσσερα μεγάλα ονόματα. Τι έχεις κρατήσει από τον καθένα;
“Θα τους πάρουμε με τη σειρά που τους είχα. Στον Σάκοτα χρωστάω την πρώτη μου μεγάλη ευκαιρία. Με έβαλε στο αντρικό ενώ ήμουν ακόμη έφηβος και ακόμη και μέχρι σήμερα τον συμβουλεύομαι. Ο Ομπράντοβιτς είναι αυτός που με έκανε να αντιληφθώ πιο σοβαρά το μπάσκετ, να προσέχω τη λεπτομέρεια και να συγκεντρώνομαι. Ο Ίβκοβιτς με έκανε παίκτη και τον έχω σαν έναν από τους κορυφαίους στην Ευρώπη. Και τέλος ο Γιαννάκης είναι ο προπονητής με τον οποίο κατέκτησα τις περισσότερες μου επιτυχίες. Είναι ένας δίκαιος προπονητής που άσχετα με τις σχέσεις που έχει με κάποιον παίκτη δεν είναι εμπαθής και μέσα στο γήπεδο είναι δίκαιος”.
-Μετά τον Παναθηναϊκό ξαναγύρισες για μια χρονιά στον Ηρακλή και από εκεί έβαλες πλώρη για τη μακρινή Ρωσία…
“Ο λόγος που έφυγα από τον Παναθηναϊκό και πήγα στον Ηρακλή ήταν ότι εκείνη τη χρονιά ήρθε στον κόσμο το πρώτο μου παιδί. Γύρισα στη Θεσσαλονίκη για να είμαι κοντά στους γονείς μου και να έχουμε τη βοήθειά τους γιατί ήμασταν και οι δύο νέοι και άπειροι. Ένας επιπλέον λόγος ήταν ότι προπονητής εκείνη την εποχή στον Ηρακλή ήταν ο Δημήτρης ο Νικολαΐδης για τον οποίο τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση. Στη Ρωσία ήταν η πρώτη φορά που έφυγα εκτός Ελλάδας. Προσαρμόστηκα αμέσως και ήταν πολύ καλά για μένα. Και κάθε φορά που επιστρέφω είναι σαν να γυρνάω σπίτι μου. Μιλούσα τη γλώσσα και αυτό ήταν σημαντικό. Είχα έναν εξαιρετικό προπονητή, βοηθός ήταν ο Βαγγέλης ο Αγγέλου, ήταν ο φίλος μου ο Φώτσης, ο Φώτης ο Κατσικάρης προπονητής στην Αγία Πετρούπολη, ο Παπαλουκάς, ο Σκλάβος, ο Ζήσης. Όπως καταλαβαίνεις είχαμε φτιάξει ελληνική παροικία”.
-Μπουζούκια δεν είχε όμως…
“Όχι (γέλια). Δυστυχώς δεν είχε. Όταν βγαίναμε πηγαίναμε σε συνεστιάσεις της ελληνικής πρεσβείας αλλά μην ανησυχείς διασκεδάζαμε μια χαρά”.
-Η εικόνα που έχουμε για σένα είναι αυτή του ανέμελου πλακατζή. Δύσκολα μπορούμε να σε φανταστούμε οικογενειάρχη και συνδικαλιστή. Υπάρχει τελικά αρκετή δόση σοβαρότητας πίσω από αυτή την παιδικότητα που διατηρείς;
“Η οικογένεια μου είναι κάτι που δεν θέλω να προβάλλω προς τα έξω. Είναι προσωπικά δεδομένα. Ξέρω πολύ καλά πότε πρέπει να είμαι σοβαρός και πότε να κάνω πλάκα και ο συνδικαλισμός δεν επιδέχεται αστεϊσμούς”.
– Και από τη Διναμό βρέθηκες στη Ρεάλ ως ο πιο ακριβοπληρωμένος Έλληνας παίκτης…
“Η Ρεάλ ήρθε μετά από μία καλή πρόταση και την επιθυμία να παίξω στο ισπανικό πρωτάθλημα. Ήθελα πάρα πολύ να πάω σε αυτή τη χώρα και να μάθω άλλη μία γλώσσα. Είναι γεγονός ό,τι δεν είχα καλή μπασκετική καριέρα πιστεύω όμως ότι άξιζε τον κόπο γιατί έμαθα καινούργια πράγματα, νέα κουλτούρα έκανα φίλους και έμαθα ισπανικά. Υπό αυτή την έννοια ήταν μια εμπειρία που άξιζε να βάλω στη συλλογή μου”.
-Αποτέλεσες την ακριβότερη μεταγραφή Έλληνα παίκτη στο εξωτερικό. Δε νομίζεις ότι είναι προκλητικό στις μέρες μας να δίνονται υπέρογκα ποσά σε αθλητές όσο καλοί κι αν είναι;
“Δεν είναι τα χρήματα που κάνουν τους αθλητές ούτε τις προσωπικότητες σαφώς. Είναι η αμοιβή για την προσφορά μας στο γήπεδο και δεν χαρίζονται σε κανέναν”.
-Όταν πήγες στη Ρεάλ υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για να πάρεις τίτλους. Τι δεν πήγε καλά;
“Είναι πολύπλοκο το γιατί. Είναι θέμα συγκυριών οπότε δεν μπορείς να εντοπίσεις εύκολα το λάθος. Ο μηχανισμός για να ενταχθείς σε μια ομάδα και να πας καλά είναι σύνθετος. Όταν δεν συμβεί αυτό αποτελεσματικά οφείλεται σε πολλά πράγματα και όχι σε κάτι συγκεκριμένο για να σας το πω”.
-Από την Ισπανία σε μια πόλη που ίσως να σημαίνει πολλάγια σένα, τηνΜπολόνια
“Ήταν μια πάρα πολύ καλή εμπειρία είναι η καλύτερη πόλη που έχω ζήσει. Πανέμορφη, μικρή, οικογενειακή, καλό φαγητό και υπέροχη γλώσσα. Είναι μια περίοδος που αναπολώ με νοσταλγία”.
-Και με δυσάρεστες αγωνιστικές στιγμές ταυτόχρονα. Μια πόλη συνυφασμένη με την ομάδα της που βίωσε την απώλεια μιας κατηγορίας…
“Ήταν άσχημη φάση. Πολλοί παίκτες εγκατέλειψαν το πλοίο και αρκετοί προπονητές λόγω των οικονομικών προβλημάτων. Όμως όσοι μείναμε μέχρι το τέλος γίναμε αποδέκτες της αγάπης και της εκτίμησης του κόσμου”.
-Από κει και πέρα;
“Μόλις τελείωσε το συμβόλαιό μου με τη Ρεάλ ξεκίνησα προπονήσεις μόνος μου για να κρατηθώ σε φόρμα και περίμενα τον επόμενο σταθμό που δεν άργησε να έρθει. Τον ΠΑΟΚ”.
-Στην ανάπαυλα αυτή είχες περισσότερο χρόνο να ασχοληθείς με τα δικαιώματα των συναδέλφων σου. Πως ξεκίνησε αυτή η ενασχόλησή σου με τα μπασκετικά κοινά;
“Ασχολούμαι εδώ και πέντε χρόνια. Ξεκίνησε μέσα από την παρέα που κάναμε στην εθνική. Κάθε φορά που μαζευόμασταν και συζητούσαμε για τα προβλήματά μας διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχε κανείς για να απευθυνθούμε και να μας δώσει λύσεις. Ετσι πήραμε την κατάσταση στα χέρια μας. Και όλοι εμείς που κατακτήσαμε τον τίτλο στο Βελιγράδι απαρτίσαμε το πρώτο Δ.Σ του ΠΣΑΚ”.
-Και τελικά καταφέρατε να κάνετε αισθητή την παρουσία σας περισσότερο και από άλλους συναδέλφους σας πιο πολιτικοποιημένους, όπως για παράδειγμα ο Φασούλας ή ο Αλβέρτης…
“Είχαν κάνει και αυτοί στη αρχή κάποια πράγματα και κινητοποιήσεις αλλά στη συνέχεια αδρανοποιήθηκε ο ΠΣΑΚ. Δεν είχαν τεθεί θέματα, δεν γίνονταν συζητήσεις, ίσως είχαν κουραστεί οι παλιότεροι αλλά όταν αναλάβαμε πρέπει να πω ότι μας βοήθησαν πολύ να συνεχίσουμε”.
-Η απεργία απέδωσε τελικά;
“Αρχίζει να διαφαίνεται πια η αλλαγή. Υπάρχει διάθεση από τον Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού, τον κύριο Μπιτσαξή να δοθούν λύσεις στα αιτήματά μας και όσον αφορά την απεργία θα αποφασιστεί η αναστολή της στις 28/12″.
-Από όλα τα αιτήματά σας ποιο θεωρείς ότι είναι το πιο δύσκολο να εφαρμοστεί;
“Όλα τα αιτήματά μας είναι εύκολα, εφαρμόζονται εδώ και πολλά χρόνια στην Ευρώπη. Είναι συνταγματικά δικαιώματα. Δεν υπάρχουν δικαιώματα που δεν υλοποιούνται αλλά κάποιοι που δεν θέλουν να τα εφαρμόσουν”.
-Το Σάλαρι Καπ μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα;
“Αυτό υπάρχει μόνο στο ΝΒΑ. Δεν μπορείς να μιλάς για Σάλαρι Καπ όταν δεν είσαι καν ασφαλισμένος. Αυτό είναι το Ω και εμείς ακόμη δεν έχουμε το Α”.
-Και ποιο είναι το Α;
“Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι η διασφάλιση των αμοιβών των παικτών. Το 95% είναι απλήρωτοι. Κι εδώ υπάρχει η εξής πλάνη για τον κόσμο που στέκεται στους ακριβοπληρωμένους παίκτες που έχουν δυο-τρεις ομάδες και αυτό που δεν ξέρει είναι ότι οι περισσότεροι στην Α2 και σε πιο μικρές ομάδες είναι μικρότεροι και από τον βασικό μισθό ενός υπαλλήλου. Και αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι ο ΠΣΑΚ δεν είναι για τις μεγάλες ομάδες τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Αυτοί δεν τον χρειάζονται. Είναι για όλους τους άλλους που έχουν προβλήματα. Γι αυτούς παλεύουμε”.
-Μίλησε μου λίγο για τους δύο κολλητούς σου, τον Φώτση και τον Διαμαντίδη…
“Οι πλάκες που κάνουμε είναι αυθόρμητες και συνήθως πετυχημένες γι αυτό και δεν θυμάμαι και πολλές. Είναι δύο διαφορετικοί χαρακτήρες. Ο Δημήτρης είναι πολύ ήσυχος και σοβαρός, ο Αντώνης είναι πιο παιδί και αυθόρμητος πιο θορυβώδης και πλακατζής. Συνήθως οι περισσότερες πλάκες γίνονται όταν παίζουμε ηλεκτρονικά παιχνίδια στον υπολογιστή στο ίντερνετ”.
-Ποιο είναι το αγαπημένο σας παιχνίδι αυτή την εποχή;
“Τελευταία παίζουμε το “Civilization”, είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής. Διαλέγουμε από μία χώρα και παίζουμε πόλεμο. Ο Δημήτρης είναι ο κριτής συνήθως και αποφασίζει ποιος είναι ο νικητής”.
-Στην Εθνική ομάδα ήσουν η ψυχή της παρέας. Έχει κλείσει οριστικά αυτό το κεφάλαιο για σένα; Τώρα που άλλαξαν τα δεδομένα υπάρχει περίπτωση να αναθεωρήσεις;
“Η σχέση μου με τα παιδιά δεν έχει αλλάξει. Μιλάμε συνέχεια ακόμα και όταν είμαστε σε απόσταση μέσω ίντερνετ και τηλεφώνου. Και η απόφασή μου δεν αλλάζει. Δεν ήταν θέμα προπονητή η αποχώρησή μου. Έχω μιλήσει για αυτό και δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο”.
-Διαβάζοντας κάποιος τα e-mail που σου έχουν στείλει οι θαυμαστές σου καταλαβαίνει κανείς πόσο λείπεις. Δεν είναι η αγάπη αυτή υπεράνω όλων αυτών που σε ώθησαν να αποχωρήσεις;
“Είναι υπεράνω γι αυτή κι εγώ προσπαθώ με τον τρόπο μου να τους ευχαριστήσω με τον τρόπο μου είτε παίζοντας ωραίο μπάσκετ είτε με τη συνδικαλιστική μου δράση”.
-Σου λείπουν κι άλλοι τίτλοι;
“Οι τίτλοι δεν είναι ποτέ αρκετοί. Πάντα θες περισσότερους. Έχω συμμετάσχει σε όλες τις διοργανώσεις έχω πάρει κανά–δύο αλλά θέλω να τους επαναλάβω”.
-Οι αναμετρήσεις της Εθνικής με την Αμερική είχαν ιδιαίτερο χαρακτήρα;
“Τους έχουμε αντιμετωπίσει τρεις-τέσσερις φορές. Όταν έπαιξα εγώ μαζί τους είχε ήδη καταρρεύσει ο μύθος τους. Η ψαλίδα είχε κλείσει πολύ και σήμερα για μας είναι μια ομάδα σαν όλες τις άλλες”.
-Ποια θεωρείς την πιο σημαντική χρονιά σου; Αν μου έλεγες να μαντέψω θα σου έλεγα το 2005…
“Κάθε τίτλος είναι το ίδιο σημαντικός δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιον. Και το 2006 που βγήκαμε δεύτεροι, ήταν εξίσου σημαντική χρονιά. Κάθε τίτλος που παίρνεις εκείνη τη στιγμή πιστεύεις ότι είναι και ο καλύτερος και ο μοναδικός μέχρι να έρθει ο επόμενος. Για μένα δεν έχει τόσο πολύ σημασία ο τίτλος όσο η επόμενη μέρα. Αυτό είναι το συγκλονιστικό μέρος μετά από έναν τίτλο, τα μεθεόρτια”.
-Ποιο από αυτά σου έχει μείνει αξέχαστο;
“Το καλύτερο πανηγύρι ήταν το 2006 όταν χάσαμε το παγκόσμιο και πήραμε την 2η θέση. Εκεί που ήμασταν όλοι χάλια μαζευτήκαμε όλοι σε ένα δωμάτιο και κάναμε ένα πάρτυ που ξεχάσαμε την ήττα και ξεπεράσαμε την κατάθλιψη”.
-Τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει εντυπωσιακά προς το καλύτερο το στυλ σου και σε έχουμε δει να πειραματίζεσαι με τα μαλλιά σου. Ευρωπαϊκές επιρροές ή απλά θέμα διάθεσης;
“Δεν πολύ ασχολούμαι με την εμφάνισή μου γιατί είναι πολύ δύσκολο να βρω κάτι που να μου αρέσει στο μέγεθος μου. Οπότε βολεύομαι με ότι βρίσκω. Μαλλιά κοντά προς το παρόν”.
-Επιστρέφοντας στο ελληνικό πρωτάθλημα επέστρεψες και στην ελληνική πραγματικότητα. Μια καλή εμφάνιση του ΠΑΟΚ με τα Τρίκαλα σημαδεύτηκε από επεισόδια.
“Είναι πολύ άσχημο να συμβαίνουν το 2009 τέτοιου είδους ασχήμιες και αναφέρομαι σε όλα τα επεισόδια που γίνονται κατά καιρούς και στο ποδόσφαιρο και στο βόλεϊ και στο μπάσκετ. Όταν έχεις ζήσει στο εξωτερικό και έχεις δει πόσο έχει εξελιχθεί η φίλαθλη παιδεία έξω, η απογοήτευση είναι ακόμη μεγαλύτερη”.
-Ο ΠΑΟΚ που μπορεί να φτάσει φέτος; Κόντρα στον Παναθηναϊκό ήταν συγκλονιστικός.
“Ο πρώτος στόχος του ΠΑΟΚ φέτος είναι η εξυγίανση και στη συνέχεια να μπούμε στα πλέι-οφ. Από εκεί και πέρα ανάλογα με την απόδοση μας θα προσπαθήσουμε να τερματίσουμε όσο καλύτερα γίνεται”.
-Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα;
“Ο Ολυμπιακός φαίνεται καλύτερος από την περσινή χρονιά αλλά ακόμη υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά, μπορούν να γίνουν πολλές ανατροπές οπότε κανείς δεν ξέρει σε ποιον θα καταλήξει”.
-Μια ευχή από το Λάζαρο για το νέο έτος…
“Καταρχήν εύχομαι σε όλους να έχουν την υγεία τους. Αυτό είναι το πιο σημαντικό αγαθό. Και αγωνιστικά ένα υγιές πρωτάθλημα χωρίς προβλήματα”.
Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος άφησε τα παρκέ για να φορέσει τα γάντια του μποξ
Εντυπωσιακές φωτογραφίες από τον χθεσινό αγώνα του πρώην διεθνή μπασκετμπολίστα κόντρα στον πρωταθλητή πυγμαχίας Σωτήρη Αναγνωστόπουλο.
Το πυγμαχικό του ντεμπούτο έκανε το βράδυ της Κυριακής στο Boxing Prive o Λάζαρος Παπαδόπουλος. Στα 41 του χρόνια, ο πρώην διεθνής μπασκετμπολίστας φόρεσε ξανά το σορτσάκι του, αντί όμως να πιάσει την πορτοκαλί μπάλα, έβαλε τα γάντια του μποξ.
Όλα αυτά τα χρόνια που έπαιζε μπάσκετ ο Λάζαρος Παπαδόπουλος ήταν γνωστό πως διατηρούσε μία ιδιαίτερη σχέση με την πυγμαχία. Η ανακοίνωση της συμμετοχής του έγινε γνωστή πριν από ένα μήνα, όταν δημοσιεύτηκε ότι πρόκειται να αγωνιστεί κόντρα στον πρωταθλητή Σωτήρη Αναγνωστόπουλο, έναν από τους καλύτερους μποξέρ στην Ελλάδα.
Ο πρώην μπασκετμπολίστας έπεσε στα βαθιά, κατάφερε ωστόσο να ανταπεξέλθει, με τους κριτές του Boxing Prive να λήγουν το ματς ισόπαλο και τους δύο μονομάχους να μοιράζονται το τρόπαιο. Αξίζει να σημειωθεί πως στο πλευρό του βρέθηκαν οι πρώην συμπαίκτες και φίλοι του, Αντώνης Φώτσης, Δημήτρης Διαμαντίδης και Φραγκίσκος Αλβέρτης, οι οποίοι έστησαν τη δική τους εξέδρα και έδωσαν δύναμη στον «Λάζο».
Οι φωτογραφίες του Tourette Photography εντυπωσιάζουν, με τους δύο μποξέρ να δίνουν σκληρή μάχη με εκατέρωθεν χτυπήματα. Μετά το τέλος του αγώνα, όμως, αγκαλιάστηκαν και έδωσαν τα χέρια.
Το συγκεκριμένο τρόπαιο έρχεται να προστεθεί στη μακρά λίστα με τους τίτλους που έχει κατακτήσει κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του καριέρας στο μπάσκετ. Μεταξύ αυτών, το χρυσό μετάλλιο στο Eurobasket του 2005, δύο τρόπαια Euroleague με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, δύο πρωταθλήματα Ελλάδος και ένα Eurocup.
Όλα δείχνουν ότι αυτή δε θα είναι η πρώτη και τελευταία φορά που παρακολουθούμε τον Λάζαρο Παπαδόπουλο μέσα στο ρινγκ. Το πάθος του για το μποξ είναι ξεκάθαρο στα videos και τις φωτογραφίες που έχει κατά καιρούς ανεβάσει στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, με τον ίδιο να κάνει προπόνηση sparing στο γυμναστήριο.
Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος μπήκε στο ρινγκ
Εθνική Ομάδα Καλαθοσφαίρισης Ανδρών – Ολυμπιακοί Αγώνες Αθήνα 2004
Φραγκίσκος Αλβέρτης #4, Δήμος Ντικούδης #11, Μιχάλης Κακιούζης #15, Λάζαρος Παπαδόπουλος #14, Κώστας Τσαρτσαρής #12, Αντώνης Φώτσης #9,
Θοδωρής Παπαλουκάς #5, Νίκος Χατζηβρέττας #10, Βασίλης Σπανούλης #8, Νίκος Ζήσης #6, Δημήτρης Παπανικολάου #7, Δημήτρης Διαμαντίδης #13,
Προπονητής: Παναγιώτης Γιαννάκης
Από τον αγώνα Ελλάδα – Ηνωμένες Πολιτείες
Εθνική Ομάδα Καλαθοσφαίρισης Ανδρών – Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2005
Το σπουδαίο ρόστερ της Εθνικής που έφτασε στη κορυφή της Ευρώπης: Θοδωρής Παπαλουκάς #4, Βασίλης Σπανούλης #5, Νίκος Ζήσης #6, Γιάννης Μπουρούσης #7, Παναγιώτης Βασιλόπουλος #8, Αντώνης Φώτσης #9, Νίκος Χατζηβρέττας #10, Δήμος Ντικούδης #11, Κώστας Τσαρτσαρής #12, Δημήτρης Διαμαντίδης #13, Λάζαρος Παπαδόπουλος #14, Μιχάλης Κακιούζης #15. Προπονητής: Παναγιώτης Γιαννάκης
Εθνική Ελλάδας μπάσκετ: Ήταν 25 Σεπτεμβρίου του 2005, ακριβώς 15 χρόνια σαν σήμερα όταν η Εθνική ομάδα μπάσκετ υπό τις οδηγίες του Παναγιώτη Γιαννάκη έφτανε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου στο Ευρωμπάσκετ 2005 της Σερβίας.
Η Εθνική μας επικρατούσε στον τελικό του Ευρωμπάσκετ 2005 της Γερμανίας του Ντιρκ Νοβίτσκι με 78-62 και ανακηρύσσεται πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Έτσι το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα προσέφερε μέσα σε ένα χρόνο την τρίτη ευρωπαϊκή αναγνώριση μετά την κατάκτηση του Euro 2004 από την Εθνική ποδοσφαίρου και την Eurovision από την Έλενα Παπαρίζου.
Για τον Παναγιώτης Γιαννάκη το χρυσό ερχόταν μετά 18 χρόνια από το Ευρωμπάσκετ του 1987 στην Αθήνα, ως προπονητής πλέον φυσικά.
Φυσικά είναι περιττό να αναφέρουμε τις χιλιάδες Ελλήνων οπαδών που ξεχύθηκαν σε κεντρικούς δρόμους πόλεων και χωριών για να πανηγυρίσουν τη μεγάλη στιγμή.
Αξίζει να σημειωθεί στα νοκ-άουτ ματς η Ελλάδα απέκλεισε τη Ρωσία του Αντρέι Κιριλένκο στα προημητελικά (66-61), καθώς και το εκ των φαβορί, Γαλλία του Τόνι Πάρκερ (67-66) στα ημιτελικά. Με εκείνο το ιστορικό τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη και το αξέχαστο «βάλτο αγόρι μου».
Ο τελικός αποδείχθηκε τυπική διαδικασία καθώς η Γερμανία δεν μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια τη δική μας Εθνική. Έτσι μετά το πρώτο ημίχρονο η Ελλάδα κυριάρχησε και το ματς απέκτησε τυπική διδικασία.
Πρώτος σκόρερ ήταν ο Θοδωρής Παπαλουκάς με 22 πόντους, ενώ ακολούθησαν οι Ζήσης με 13, Κακιούζης με 11 και Τσαρτσαρής με 10.
Εθνική Ομάδα Καλαθοσφαίρισης Ανδρών – Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2006
Θοδωρής Παπαλουκάς #4, Σοφοκλής Σχορτσιανίτης #5, Νίκος Ζήσης #6, Βασίλης Σπανούλης #7, Παναγιώτης Βασιλόπουλος #8, Αντώνης Φώτσης #9, Νίκος Χατζηβρέττας #10, Δήμος Ντικούδης #11, Κώστας Τσαρτσαρής #12, Δημήτρης Διαμαντίδης #13, Λάζαρος Παπαδόπουλος #14, Μιχάλης Κακιούζης #15. Προπονητής: Παναγιώτης Γιαννάκης
Όταν ο πίνακας έγραφε Ελλάδα-ΗΠΑ 101-95. Ήταν “το μεγαλύτερο σοκ στο Μουντομπάσκετ” της Ιαπωνίας.
Το συρτάκι των παικτών στο γήπεδο και τα γλέντια στους δρόμους
Ήταν μεσημέρι της 1ης Σεπτεμβρίου 2006, όταν η Ελλάδα έβαζε «κατοστάρα» στις ΗΠΑ και περνούσε στον τελικό του Μουντομπάσκετ. Ο ημιτελικός δεν ήταν ένα συνηθισμένο παιχνίδι και πέρασε στην ιστορία.
Στην Ελλάδα τα πάντα είχαν σταματήσει. Σε κάθε χώρο, δουλειάς, στις δημόσιες υπηρεσίες, στις επιχειρήσεις, στις τράπεζες, υπήρχε ανοιχτό ένα ραδιόφωνο. Στην άλλη άκρη του κόσμου, το γήπεδο της Σαϊτάμα ήταν γεμάτο από Ιάπωνες και Αμερικανούς. Περίμεναν να θαυμάσουν ακόμα μια παράσταση των αστέρων του ΝΒΑ και να πανηγυρίσουν γι’ αυτούς. Λεμπρόν, Ντουέιν Γουέιντ, Κρις Πολ, Κρις Μπος, Ντουάιτ Χάουαρντ, Μπραντ Μίλερ, Καρμέλο Άντονι. Ήταν όλοι τους έτοιμοι να στεφθούν πρωταθλητές κόσμου.
Από την άλλη η Εθνική Ελλάδος είχε κατεβάσει τη χρυσή δωδεκάδα που είχε θριαμβεύσει ένα χρόνο πριν στο Eurobasket του Βελιγραδίου. Μοναδική αλλαγή στη συνταγή ήταν ο Σχορτσιανίτης που έπαιξε στη θέση του Μπουρούση.
Σιγά ρε γιατί να μην κερδίσουμε;» εΛΕΓΕ ο προπονητής, Παναγιώτης Γιαννάκης
Κατάρ, Λιθουανία, Αυστραλία, Βραζιλία, Τουρκία οι πρώτοι 5 σταθμοί που το… τρένο του Παναγιώτη Γιαννάκη δεν έκανε στάση, αντίθετα έβαλε τις βάσεις για την συνέχεια. Στους «16» αντίπαλος ήταν η Κίνα και στους «8» της διοργάνωσης η Γαλλία. Οι δύο αυτοί αντίπαλοι δεν γινόταν να σταθούν εμπόδιο στην διαδρομή της ελληνικής ομάδας. Όλα έμοιαζαν ιδανικά, ακόμα κι αν στον δρόμο της Εθνικής μας για τον τελικό βρισκόταν η αμερικανική «Dream Team». μουντομπάσκετ ιαπωνία
Οι Έλληνες θριάμβευσαν. “Διαλυθήκαμε από παίκτες με υψηλό ΙQ”, ήταν η φράση του τηλεσχολιαστή του ESPN. 105 λεπτά μετά την έναρξη του αγώνα, λίγο μετά τις 12:15 το μεσημέρι η Εθνική είχε σημειώσει μία από τις μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία της, επικρατώντας των ΗΠΑ με 101-95. O Σπανούλης σκόραρε 22 πόντους, ο Σχορτσιανίτης 14, ο Διαμαντίδης 12, ο Κακιούζης 15 και ο Παπαλουκάς φάνταζε ασταμάτητος με 8 πόντους, 12 ασίστ και 5 ριμπάουντ. Οι Έλληνες παίκτες μετά τον θρίαμβο τους άρχισαν να χορεύουν συρτάκι στην μέση του γηπέδου ενώ οι Αμερικάνοι σαστισμένοι δεν ήξεραν τι τους έχει συμβεί. Οι δημοσιογράφοι έτρεξαν να βρεθούν κοντά στους Έλληνες διεθνείς.
“Η Ελλάδα δίνει το μάθημα”
Το επίσημο σάιτ του NBA χαρακτήριζε τη νίκη ως «το μεγαλύτερο σοκ στο Μουντομπάσκετ». Στην επίσημη ιστοσελίδα έγραφαν: «Οι ΗΠΑ θύμα έκπληξης από την Ελλάδα». «Η πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ελλάδα, σόκαρε κόντρα στους οιωνούς τα φαβορί τις ΗΠΑ με 101-95 και πήγαν στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος μπάσκετ», έγραφε το αμερικανικό πρακτορείο Reuters. «Οι ΗΠΑ έπεσαν πάνω στην Ελλάδα», υπογράμμιζε το USA Basketball. «Η Ελλάδα χτύπησε τις ΗΠΑ», ανέφερε ο τίτλος της USA today. Η γαλλική «L’ Equipe» έγραφε: «Η Ελλάδα δίνει το μάθημα. Οι Λεμπρόν Τζέιμς, Καρμέλο Άντονι και Ντουέιν Γουέιντ υπέκυψαν στην τακτική και τον έλεγχο των Ελλήνων».
Ο προπονητής των ΗΠΑ, Μάικ Σιζέφσκι αποτύπωσε στο βιβλίο του «The Golden Standard», την πίκρα του. “Το μόνο που σκεφτόμουν να πω ήταν “I’m sorry, I’m so sorry”. Με είχαν προσλάβει ως προπονητή για μία αποστολή πολύ σημαντική για το μέλλον του μπάσκετ στην Αμερική και απογοήτευσα. Ένιωθα ότι είχα απογοητεύσει τη χώρα μου, τους παίκτες μου, την ομάδα μου και τον εαυτό μου”.
Χρειάστηκαν μόνο λίγα λεπτά για να ξεσπάσει πανηγύρι στους δρόμους και τα χέρια των οδηγών να πέσουν πάνω στις κόρνες. Λεωφορεία, μηχανάκια, ΙΧ και περιπολικά είχαν τον ίδιο ρυθμικό ήχο από τα κορναρίσματα. μουντομπασκετ 2006 Έζησαν στιγμές Euro 2004 Χοροί στις πλατείες, μέσα στις υπηρεσίες, εκδηλώσεις χαράς παντού. Μάλιστα υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών βγήκαν στα παράθυρα και άρχισαν να πετούν χαρτιά, δημιουργώντας ατμόσφαιρα γηπέδου στην πλατεία.
Τα περίπτερα στο κέντρο της Αθήνας έβγαλαν ελληνικές σημαίες ενώ γρήγορα η Αθήνα είχε κατακλυσθεί από κόσμο, ώσπου διακόπηκε η κυκλοφορία.
Οι Αμερικάνοι μετά από εκείνο το παιχνίδι παρέμειναν αήττητοι, όπου κι αν έπαιξαν για 13 χρόνια. Μόνο οι Αυστραλοί κατάφεραν πρόσφατα να σπάσουν το ρεκόρ τους.
https://www.mixanitouxronou.gr/otan-o-pinakas-egrafe-ellada-ipa-101-95/