Ρυθμική Γυμναστική
2004, Αθήνα
5η Ολυμπιακή θέση
Η Στυλιανή (Λιάνα) Χριστίδου (γεννημένη στις 5 Ιανουαρίου 1987) είναι Ελληνίδα πρώην αθλήτρια της ομαδικής ρυθμικής γυμναστικής. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε πολλές διεθνείς διοργανώσεις. Ήταν μέλος της Εθνικής Ομάδας από το 1999 μέχρι και το 2004. Το 2001 κλήθηκε από τις νεανίδες στο ομαδικό στην πρώτη επιλογή.
Συμμετείχε στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στο ομαδικό τερματίζοντας 5η στον τελικό αφού τερμάτισε 4η στα προκριματικά.
Με την Εθνική Ελλάδας, κέρδισε 2 χάλκινα και 1 χρυσό μετάλλιο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2002 στην Νέα Ορλεάνη και ένα Αργυρό στο Ευρωπαϊκό του 2003 στην Ριέσα.
Διακρίσεις
| Διοργάνωση | Πόλη | Αγώνισμα | Κατάταξη | 5X | 3X+2X |
|---|---|---|---|---|---|
| Ευρωπαϊκό 2001 |  Γενεύη |
Ομαδικό | Αργυρό μετάλλιο |
5η θέση |
5η θέση |
| Παγκόσμιο 2002 |  Νέα Ορλεάνη |
Ομαδικό | Χάλκινο μετάλλιο | Χάλκινο μετάλλιο | Χρυσό μετάλλιο |
| Ευρωπαϊκό 2003 |  Ριέσα |
Ομαδικό | 5η θέση | 4η θέση | Αργυρό μετάλλιο |
| Παγκόσμιο 2003 |  Βουδαπέστη |
Ομαδικό | 8η θέση | 7η θέση | 6η θέση |
| Ολυμπιακοί Αγώνες 2004 |  Αθήνα |
Ομαδικό | 5η θέση | ||
Λιάνα Χριστίδου: Η Ολυμπιονίκης μας μιλά για τον αθλητισμό.
Της Χρύσας Καζάκου.
Ο αθλητισμός είναι σίγουρα ένας ιδανικός τρόπος καλλιέργειας του μυαλού, του σώματος και της ψυχής. Είναι μια δράση που μπορεί να σου κάνει μόνο καλό αν ακολουθείς τους κανόνες. Η ομαδικότητα, η συνεργασία, η επιμονή, ο συναγωνισμός και η πειθαρχία είναι τα ωφελιμότερα χαρακτηριστικά που μπορεί να κερδίσει ένας αθλητής. Γι’αυτά και για τους ολυμπιακούς αγώνες μας μιλάει η ολυμπιονίκης της ρυθμικής, Λιάνα Χριστίδου.
Όλα ξεκίνησαν για εκείνη στην ηλικία των 5 ετών όταν μια προπονήτρια κατάλαβε το ταλέντο και την κλίση της στη ρυθμική. Οι γονείς της έκαναν τη μικρή αρχή γράφοντάς την στο Σύλλογο Ογηρά Νέου Ηρακλείου και εκείνη χάραξε τη μεγάλη συνέχεια. Οι προπονήσεις για τις μικρές ηλικίες είναι 4-5 ώρες, ενώ για μεγαλύτερες και πόσο μάλλον όταν προορίζεσαι για εθνική ομάδα οι ώρες είναι 8-12. Σε κάθε αγώνα μας επισημαίνει πως οι προπονήσεις ήταν διπλές! Φυσικά για να μπει στην εθνική ομάδα πέρασε κάποια τεστ, ενώ είχε όλα τα εφόδια -ευλυγισία, αδύνατο σωματότυπο, υπομονή, υποστήριξη από τα αγαπημένα της πρόσωπα- και κάπως έτσι ξεκίνησε το μεγάλο όνειρο.
Αγωνιστικές διακρίσεις
| Κορασίδες-παγκορασίδες 5-12 ετών | Πρωταθλήτρια Ελλάδος |
| Πανευρωπαϊκό Γενεύης 2001 | Ασημένιο Μετάλλιο |
| Παγκόσμιο Νέας Ορλεάνης 2002 | Χρυσό και 2 χάλκινα μετάλλια |
| Πανευρωπαϊκό Γερμανίας 2003 | Ασημένιο μετάλλιο |
| Παγκόσμιο Βουδαπέστης 2003 | 8η θέση |
Η μεγάλη αξιοζήλευτη στιγμή για εκείνη ήρθε στου Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ελλάδα το 2004. Όπως μας αναφέρει η Λιάνα είναι τέλεια εμπειρία να συμμετέχει ένας αθλητής στους ολυμπιακούς αγώνες της χώρας του. Παρά το γεγονός ότι είχε μια χώρα στην πλάτη της και ήθελε να τη βγάλει ασπροπρόσωπη, σίγουρα ήθελε να ανταμειφθεί και για όλη τη δύσκολη και χρόνια προετοιμασία που είχε κάνει. Σε αυτό βοήθησε η δεμένη σχέση που είχαν σαν ομάδα καθώς και η προσήλωση στην δική τους απόδοση κάνοντας πέρα κάθε ανταγωνιστικό ένστικτο. Το άγχος τους, τονίζει, κορυφώθηκε την ώρα που έπρεπε να βγουν στο γήπεδο και όλο το στάδιο φώναζε με όλη του την ψυχή «Ελλάς! Ελλάς!» και ήταν πιθανό να κάλυπτε την έναρξη της αγωνιστικής μελωδίας τους με αποτέλεσμα να καθυστερήσουν. Όμως, η θετική αύρα που μεταδίδει ο ελληνικός λαός κάθε φορά και η πυγμή των κοριτσιών έφεραν το αξιόλογο και γεμάτο περηφάνια αποτέλεσμα της 5ης θέσης. Αν και όπως προσθέτει η ολυμπιονίκης μας σίγουρα μπορούσαν να ανέβουν και πιο ψηλά. Εμείς όμως έτσι και αλλιώς είμαστε περήφανοι.
Σαφώς έγιναν πολλές θυσίες για να έρθει αυτό το αποτέλεσμα. Η μεγαλύτερη δυσκολία της ήταν η διαχείριση του άγχους. Βέβαια το φαγητό αποτελούσε μια άλλη θλιβερή ιστορία. Δεν θα ξεχάσει ποτέ το κρυφτό με τα γλυκά και τους προπονητές. Μας αφηγείται γελώντας και λησμονώντας αυτές τις στιγμές, όταν έκρυβαν γλυκάκια μέσα στις βαλίτσες, ώστε να έχουν μια μικρή απόλαυση στο γολγοθά της διατροφής τους. Μάταιη προσπάθεια αφού οι προπονητές όχι μόνο έλεγχαν τις βαλίτσες τους και τις επέπλητταν αλλά τις ζύγιζαν 2 φορές την ημέρα. Είχε φτάσει στο τραγικό σημείο να μετράει τις γουλιές του νερού που έπινε για να μην την αδικήσει η ζυγαριά, η οποία θα πρέπει να ήταν το πιο τρομακτικό αντικείμενο της παιδικής της ηλικίας. Επίσης, πέρασε με έναν μοναδικό τρόπο την εφηβεία της μένοντας πιστή στο αυστηρό πρόγραμμα χωρίς πολλές εξόδους και ανέμελα παιχνίδια όπως κάθε παιδί της ηλικίας της. Μόνο που εκείνη δεν ήταν το κάθε παιδί. Το εξουθενωτικό πρόγραμμα τής άφηνε μόνο μία Κυριακή ελεύθερη και αυτή για ξεκούραση. Στο σχολείο, το θρανίο ήταν μια σκληρή αλλά ξεκούραστη θέση εφόσον τα μάτια έκλειναν από την κούραση της καθημερινής και πολύωρης προπόνησης.
Δεν υπάρχει πιο αξιοθαύμαστη φράση από αυτή που με χαρά και συγκίνηση λέει η Λιάνα: «Αν μου δινόταν η ευκαιρία να ξαναζήσω κάτι τέτοιο, θα το ξανάκανα». Μια δήλωση πρότυπο για κάθε αθλητή που παλεύει να μην λυγίσει και να κυνηγήσει την κορυφή. Ακόμα συμβουλεύει τους γονείς να στρέφουν τα παιδιά τους στον αθλητισμό και να τον κάνουν τρόπο ζωής, γιατί κάνει καλό και στον χαρακτήρα αλλά και στην υγεία ενός ανθρώπου. Πιστεύει, αφού το έχει βιώσει κιόλας, ότι ο αθλητισμός σε ωριμάζει, σε πειθαρχεί, σε διατηρεί υγιή και σε καλή σωματική κατάσταση. Αν το ξεκινήσεις από μικρός, θα σε ακολουθεί σε όλη σου τη ζωή.
Σήμερα, η Λιάνα Χριστίδου ασχολείται με το beach volley και το volley. Προτίμησε να μην ασχοληθεί με την προπόνηση ρυθμικής γυμναστικής, διότι θεωρεί πως από τα μάτια του αθλητή αξίζει περισσότερο. Σπουδάζει στο Πολυτεχνείο στο τμήμα της Αρχιτεκτονικής και είναι αξιωματικός της Αεροπορίας τιμής ένεκεν από την πολιτεία. Διατηρεί ακόμα επαφές με τις συναθλήτριές της, Βαρβάρα Μαγνησαλή, Ελένη Χρονοπούλου, Άννυ Πανταζή, Μαρία Κάκιου, Ηλέκτρα Ευθυμίου, Ζένια Κοντέλια, Χαρά Καριάμη και Κλέλια Πανταζή. Ο αθλητισμός γι’αυτήν είναι τρόπος ζωής που σε γεμίζει με χιλιάδες συναισθήματα και εμπειρίες. Έτσι, εύχεται οι αθλητές να ακολουθούν πιστά και συγκεντρωμένα την πορεία τους, χωρίς να εκφυλίζουν το χώρο.
