Μυγιάκης Στέλιος

Ελληνορωμαϊκή Πάλη

κατ. 62κ.

1980, Μόσχα

1η Ολυμπιακή θέση

 

Ο Στέλιος Μυγιάκης (ενίοτε αναγραφόμενος και Μηγιάκης) είναι αθλητής της Ελληνορωμαϊκής πάλης και Ολυμπιονίκης, που έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 5 Μαΐου 1952 στο Ρέθυμνο. Σε μικρή ηλικία αναδείχτηκε πρωταθλητής Ελλάδος στην κατηγορία 52 κιλών. Συνολικά έχει κατακτήσει 6 Πανελλήνια Πρωταθλήματα. Πήρε μέρος σε τέσσερις Ολυμπιάδες (1972 στο Μόναχο, 1976 στο Μόντρεαλ, 1980 στη Μόσχα, 1984 στο Λος Άντζελες). Το 1980, στους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Μόσχα, κατέκτησε το χρυσό στην κατηγορία 62 κιλών της ελληνορωμαϊκής και έγινε ο πρώτος Έλληνας αθλητής που κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στο άθλημα αυτό. Στην ίδια διοργάνωση, ο Γιώργος Χατζηιωαννίδης κατέκτησε το χάλκινο στην ελευθέρα πάλη. [1][2]

Διακρίσεις

  • Πανελλήνια Πρωταθλήματα: 1ος (1974, 1975, 1976, 1978, 1979)
  • Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα: 1ος (1979), 2ος (1972, 1975)
  • Παγκόσμια Πρωταθλήματα: 2ος (1983), 4ος (1974, 1979), 5ος (1978)
  • Ολυμπιακοί Αγώνες: 1ος (1980)
  • Μεσογειακοί Αγώνες: 1ος (1983) 2ος(1975, 1979)

Είναι ο πρώτος και ο μοναδικός μέχρι σήμερα Έλληνας παλαιστής, που έχει κατακτήσει χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Στέλιος Μηγιάκης γεννήθηκε το 1952 στο χωριό Θρόνος του Ρεθύμνου, αλλά όταν ήταν δύο ετών, η οικογένειά του μετακόμισε στην Αθήνα. Βγήκε από νωρίς στη μάχη για το μεροκάματο, δούλεψε σε οικοδομές και με την πάλη ασχολήθηκε για πρώτη φορά σε ηλικία 16 ετών. Εντάχθηκε στον Εθνικό Γ.Σ. και είχε για δάσκαλο, μια από τις μεγάλες μορφές του αθλήματος, τον Παναγιώτη Αρκουδέα. Δύο χρόνια αργότερα άρχισε να προσθέτει τίτλους στο βιογραφικό του και κλήθηκε στην Εθνική ομάδα.

Το 1970 αναδείχθηκε για πρώτη φορά πρωταθλητής Ελλάδας, κάτι που στη συνέχεια κατάφερε άλλες πέντε φορές (1974, 1975, 1976, 1978, 1979). Το 1972 συμπεριλήφθηκε στην αποστολή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόναχο, πήρε μέρος στην κατηγορία των 62 κιλών της ελληνορωμαϊκής πάλης και ήρθε 7ος με τρεις νίκες και μία ήττα. Την ίδια θέση με δύο νίκες και δύο ήττες, στην ίδια κατηγορία της ελληνορωμαϊκής, πήρε και τέσσερα χρόνια αργότερα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ.

Η μεγάλη στιγμή για τον ίδιο, αλλά και για την ελληνική πάλη, ήρθε το 1980, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας. Πάντα στην κατηγορία των 62 κιλών της ελληνορωμαϊκής πάλης, νίκησε τον Πολωνό «χρυσό» Ολυμπιονίκη του 1976 Κάζιμιερς Λίπιεν και τον Αφγανό Αλμπάρ, ενώ στην αναμέτρηση με τον Σουηδό Μάλκβιστ, αποβλήθηκαν και οι δύο με ντισκαλιφιέ, ωστόσο ο Μυγιάκης προκρίθηκε επειδή ήταν πρώτος στον όμιλό του. Στον ημιτελικό αντιμετώπισε τον Σοβιετικό Μπόρις Κραμορένκο και τον νίκησε 6-3 στα σημεία. Έτσι, βρέθηκε στον τελικό με αντίπαλο τον Ούγγρο Ίστβαν Τοτ, ο οποίος μπορούσε να πάρει το χρυσό μετάλλιο και με ισοπαλία. Τριαντατρία δευτερόλεπτα πριν από το τέλος, το σκορ ήταν 1-1 στα σημεία και οι δύο παλαιστές είχαν δεχτεί από δύο παρατηρήσεις. Όμως ο Τοτ προσπαθούσε περισσότερο να καθυστερήσει για να κυλήσει ο χρόνος παρά να παλέψει, οπότε ο διαιτητής αναγκάστηκε να τον τιμωρήσει με τρίτη παρατήρηση για παθητικό παιχνίδι. Ο Στέλιος Μηγιάκης περνούσε πλέον στο «πάνθεο» των «χρυσών» Ολυμπιονικών της Ελλάδας.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες το 1984 ήταν ο σημαιοφόρος της Ελλάδας. Πήρε μέρος στα 62 κιλά της ελληνορωμαϊκής, περισσότερο όμως για την τιμή της συμμετοχής (είχε μια νίκη και δύο ήττες), καθώς ήταν τραυματίας στο χέρι. Αμέσως μετά τερμάτισε την ένδοξη καριέρα του, κατά τη διάρκεια της οποίας αναδείχθηκε μια φορά πρωταθλητής Ευρώπης το 1979 και άλλες δύο φορές, το 1972 και το 1975, πήρε τη δεύτερη θέση. Δύο φορές βγήκε τέταρτος παλαιστής στον κόσμο (1974, 1979) και μια φορά πέμπτος (1978). Επίσης το 1983 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακός Αγώνες και το ασημένιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Τέλος, το 1980, αναδείχθηκε κορυφαίος αθλητής της Ελλάδας από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου.

Παρέμεινε κοντά στην πάλη και βοήθησε στην ανάδειξη νέων παλαιστών. Από το 1987 έως το 1990 υπήρξε μαζί με τον Γιώργο Ποζίδη, προπονητής της Εθνικής ομάδας και μ” αυτή την αρμοδιότητα πήγε το 1988 στη Σεούλ, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ο Στέλιος Μηγιάκης αγωνιζόταν ως ερασιτέχνης, δεν είχε σπόνσορες και οικονομική υποστήριξη από κανένα.

Ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του στον ελληνικό αθλητισμό η Πολιτεία του πρόσφερε μια άδεια για βενζινάδικο την οποία εκείνος επέστρεψε αργότερα στην πετρελαϊκή εταιρεία.

Από το 1987 έως το 1990 εργάστηκε στην εθνική ομάδα ως ομοσπονδιακός προπονητής.

 

Δείτε βίντεο για την αθλητική του καριέρα