Χειροσφαίριση,
2004 Αθήνα
6η Ολυμπιακή Θέση
Του Γιώργου Παρούση
Γεννημένος στης 20-03-1976 στην Ν. Ιωνία.
Όπως ήταν λογικό και επόμενο δεν θα μπορούσε να μην ακούσει, να μην επηρεαστεί και να μην δοκιμάσει να ασχοληθεί με το άθλημα της χειροσφαίρισης σε ηλικία εννέα (9) ετών, καθώς στην Ν. Ιωνία έχει την έδρα της μια ομάδα με παράδοση στον χώρο και κυρίως στο γυναικείο χάντμπολ (ΟΦΝ ΙΩΝΙΑΣ), οπού και ευτυχώς για όλους μας έμεινε και πρόσφερε τόσα πολλά.
Μετά χρώματα της Ν. Ιωνίας αγωνίστηκε έως το 1997, πετυχαίνοντας προσωπικούς του στόχους, όπως αυτός της συμμετοχής στην Εθνική ομάδα!
Η πρώτη αυτή συμμετοχή ήρθε το 1993 με την Εθνική εφήβων, στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, την εποχή που έχει σημαδέψει την Ελλάδα με το ζήτημα Σκοπίων. Την πολύ καλή πορεία της αξιόλογης Εθνικής Εφήβων, ήρθε να ανακόψει, όχι μια ενδεχόμενη ήττα, αλλά η συγκυρία των αποτελεσμάτων των ομίλων, καθώς στην φάση των αγώνων για την τετράδα, η εθνική μας θα βρισκόταν αντιμέτωπη με την ομάδα της FYROM (όπως όλοι θυμόμαστε πως αρχικά είχε οριστεί ως ονομασία). Η ομάδα των Σκοπίων όμως, παρουσιάστηκε με εμφανίσεις και ονομασία που δηλώθηκε ως (αν είναι δυνατόν) Μακεδονία, η αντίδραση των διεθνών μας και της ελληνικής αποστολής ήταν άμεση. Με περηφάνια και δίχως να σκεφτούν το πόσο έχουν μοχθήσει για να φτάσουν ως εκεί, ένα βήμα πριν την είσοδο στην τετράδα και ενδεχομένως κάποιο μετάλλιο, αποχώρησαν από τον αγωνιστικό χώρο και από την διοργάνωση. Η κίνηση διαμαρτυρίας αυτή, προκάλεσε αίσθηση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην Ευρώπη και σε όλο τον Κόσμο!
Το 1995, ο Καφάτος βρέθηκε σε ακόμα μια μεγάλη διοργάνωση ως υπερασπιστής της Ελληνικής εστίας, αυτή την φορά στο Παγκόσμιο Νέων.
Οι εμφανίσεις του, με την εθνική και με την Ν. Ιωνία, γρήγορα τον οδήγησαν στην πρώτη του μεταγραφή στην ομάδα του Ιωνικού ΑΣ Ν. Φιλαδέλφειας το 1997, μιας εκ τον ισχυρότερων ομάδων εκείνης της εποχής.
Ο Δημήτρης, κατάφερε αμέσως να κερδίσει τον σεβασμό όλων των αντιπάλων της Α1, καθώς ήταν πραγματικά, ένας πολύ κάλος τερματοφύλακας αλλά και ένας πολύ κάλος αθλητής – άνθρωπος! Το 1999, γιόρτασε και πανηγύρισε μαζί με την ομάδα του, Ιωνικού ΑΣ Ν. Φιλαδέλφειας, το πρωτάθλημα Ελλάδος.
Μαζί με αυτή την επιτυχία και την αγωνιστική του σταθερότητα, πολύ σύντομα κέρδισε μια θέση στην Εθνική Ανδρών, πράγμα καθόλου εύκολο, αφού είχε να «αντιμετωπίσει» πραγματικά πολύ άξιους και κορυφαίους αντιπάλους.
Είχε έρθει η ώρα για το 2004, η μεγαλύτερη πρόκληση της Εθνικής μας, τον βρήκε παρών, ως έναν από τους τρεις υπερασπιστές της ελληνικής εστίας (μια πραγματικά τρομερή τριάδα ελλήνων – κορυφαίων τερματοφυλάκων). Η στιγμή για την μεγάλη επιτυχία έφτασε και μαζί με όλους, με τους καλυτέρους των ελληνικών γηπέδων, στέφτηκαν Ολυμπιονίκες, κατακτώντας την 6η θέση.
Παρών και την επόμενη χρόνια, στο Παγκόσμιο της Τυνησίας, όπου για άλλη μια φορά, οι Έλληνες κατάφεραν να μιλούν όλοι γι’ αυτούς πραγματοποιώντας φοβερές νίκες και εμφανίσεις με μεγαθήρια του παγκοσμίου και ευρωπαϊκού χάντμπολ κατακτώντας την 6η θέση και για ένα λόγο περισσότερο για τον Δημήτρη, αφού συγκαταλέχθηκε στους τρεις κορυφαίους τερματοφύλακες του παγκοσμίου.
2004 – 2005, δυο χρονιές που σε όλο τον κόσμο και κυρίως στην Ευρώπη, μιλούσε για αυτή την Εθνική ομάδα και γι’ αυτούς τους κορυφαίους αθλητές! Σε όλη την Ευρώπη, μιλούσαν για τους έλληνες αθλητές και για τις μεταγραφές τους, κυκλοφορούσαν εφημερίδες και αθλητικά περιοδικά με συνεντεύξεις, φωτογραφίες και τίτλους. Παντού… πλην της Ελλάδος! (Άραγε γιατί; Για ποιο λόγο; Υπήρχε κάποιος φόβος;)
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα και το παζάρι των μεταγραφών, ήταν και η δική του μεταγραφή στην ομάδα Grasshoopers HC της Ελβετίας (2005), όπου και πάλι ήταν εκ των πρωταγωνιστών στο πρωτάθλημα, οδηγώντας την ομάδα του στην δεύτερη θέση.
Μπροστά όμως στο κάλεσμα της αγαπημένης του ΑΕΚ, δεν μπορούσε να πει όχι και έτσι την επόμενη κιόλας χρόνια, επιστρέφει στα ελληνικά γήπεδα ως το τέλος της σεζόν του 2007, όπου και αναχωρεί για τα γήπεδα της Ισπανίας, όπου και αγωνίστηκε με τα χρώματα της TEKA SANTANDER. Δυστυχώς όμως, ο αθλητισμός δεν είναι μόνο χάρες, λίγο πριν το τέλος της σεζόν, ένας σοβαρός τραυματισμός, τον οδήγησε στην αποχώρηση του από την Ισπανική ομάδα και στην απόχη του επί δύο χρόνια από τα γήπεδα!
Επέστεψε το 2009, με την ομάδα της καρδιάς του, την ΑΕΚ όπου και αγωνίστηκε ως και την σεζόν 2013 – 14! Σ’ αυτό το διάστημα, κατάφερε να σηκώσει, δύο κούπες σε Πρωτάθλημα Ελλάδος και δύο κούπες σε Κύπελλο Ελλάδος!
Το 2014, έκλεισε την πολύ μεγάλη του καριέρα ως αθλητής, ανοίγοντας μπροστά του μια άλλη, αυτή του προπονητή. Τα πρώτα δείγματα, η άνοδος του ανδρικού τμήματος της Ν. Ιωνίας στην Α2 και πέρσι, πρωτάθλημα στην Α1 με την γυναικεία ομάδα της Ν Ιωνίας!
Την φετινή σεζόν, βρίσκεται στο τιμόνι της ομάδας των Βριλησσίων!
Δημήτρη μου, σου εύχομαι κάθε επιτυχία!
