Ο Αριστείδης Κεφαλογιάννης (γεννημένος στις 14 Μαρτίου 1960) είναι Έλληνας πρώην παίκτης υδατοσφαίρισης που αγωνίστηκε στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980, στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 και στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988.
Η έννοια του σκοπού – του στόχου, όποιος κι αν είναι – λειτουργεί σαν
κινητήριος δύναμις για τον κ. Κεφαλογιάννη, συνιδρυτή μιας από τις πιο
σεβαστές και πετυχημένες νέες ελληνικές εταιρείες τροφίμων, της Gaea. Ο
«στόχος», αλλά και ο τρόπος που τον πετυχαίνει, ίσως είναι έμφυτη ικανότητα
για τον ίδιο, αλλά σίγουρα τα δύο μεγάλα γεγονότα της ζωής του τον βοήθησαν να
την αναπτύξει. Ο κ. Κεφαλογιάννης είναι παιδί της γνωστής ομώνυμης πολιτικής
οικογένειας. Υπήρξε κάποτε και πρωταθλητής, μάλιστα έχει λάβει μέρος σε τρεις
Ολυμπιάδες ως πρωταθλητής και μέλος της ελληνικής ομάδας τού water polo. Ο
αθλητισμός, απ’ ό,τι μας λέει, του έδωσε τα σημαντικότερα εργαλεία για να
πετύχει άλλα πράγματα στη ζωή του. Σε τούτο το Ολυμπιακό καλοκαίρι τα μαθήματα
αυτά, αν μη τι άλλο, είναι επίκαιρα.
Όλα ξεκίνησαν από τον πατέρα του, ο οποίος τον πήγαινε από 5 χρόνων από άθλημα
σε άθλημα, με «στόχο» να αγαπήσει τον αθλητισμό και να ανακαλύψει σε ποιο
άθλημα είχε ταλέντο. Έκανε κολύμβηση, ξιφασκία, στίβο, αλλά τον τραβούσαν πιο
πολύ τα ομαδικά αθλήματα, τα αθλήματα με μπάλα. Έπαιξε πολύ μπάσκετ πριν
καταλήξει στο πόλο. Εκεί είχε την τύχη να γνωρίσει έναν προπονητή που πίστευε
ότι μπορεί να γίνει καλός. Έπαιζε κάθε καλοκαίρι στο Ηράκλειο, όπου έκανε η
οικογένεια διακοπές, με μια τοπική ομάδα που έπαιζε στην 3η κατηγορία. Όταν
έφυγε για σπουδές στην Αγγλία, συνέχισε και εκεί με μια αγγλική ομάδα, η οποία
μάλιστα κατέκτησε το Πρωτάθλημα Αγγλίας. Όταν γυρνούσε τα καλοκαίρια στην
Ελλάδα έπαιζε με την Εθνική ομάδα. Μαζί πήγανε στο Los Angeles και στη Seoul.
Το πόλο θεωρείται ένα από τα πιο εγκεφαλικά αθλήματα, όπου η στρατηγική
μετράει πολύ. «Όταν είσαι νέος, αισθάνεσαι ότι με τη δύναμη και την ταχύτητα
θα κάνεις τα πάντα. Τελικά, όμως, το μυαλό μετράει πιο πολύ», λέει ο κ.
Κεφαλογιάννης. «Σε όλα τα ομαδικά αθλήματα, η ευστροφία και η ευφυΐα βοηθούν.
Στο πόλο πιο πολύ, γιατί βρίσκεσαι μέσα σε ένα φυσικό στοιχείο που σου
δυσκολεύει την κίνηση».
Μέσα από το παιχνίδι ωρίμαζαν κι άλλα στοιχεία του κ. Κεφαλογιάννη. Νέος ήταν
πολύ «επιθετικός», όπως λέει ο ίδιος. Αργότερα στην ομάδα έγινε play maker και
κεντρικός αμυντικός. H μεταμόρφωση, όπως και το ίδιο το άθλημα, ήταν ένα
μάθημα για την υπόλοιπη ζωή του.
«H ομάδα είναι μια μικρή κοινωνία ή, αν θέλεις αλλιώς, μια εταιρεία. Έχεις τη
συνεργασία με όλα τα μέλη της ομάδας (στελέχη, εργαζόμενους εταιρείας) για να
πετύχεις, έχεις τον εσωτερικό ανταγωνισμό για να είσαι βασικό στέλεχος της
ομάδας (ή για να πάρεις προαγωγή), οφείλεις πειθαρχία και πίστη στον προπονητή
(ή τον διευθύνοντα σύμβουλο) και, τέλος, πρέπει η ομάδα να είναι πολύ καλή,
για να επιβιώνει στον διεθνή ανταγωνισμό και να επιτυγχάνει τους στόχους της.
Απαιτείται καθημερινή σκληρή δουλειά (προπόνηση) και προγραμματισμός για να
έρθουν οι επιτυχίες, ενώ η χαρά που αισθάνεσαι με το να ανήκεις σε μια
πετυχημένη ομάδα και να συναναστρέφεσαι καθημερινά με ανθρώπους που εκτιμάς
και αγαπάς, είναι πολύ μεγάλη. Συμμετέχοντας σε μια ομάδα που κάνει
πρωταθλητισμό σε διεθνές επίπεδο όλα τα παραπάνω είναι πιο έντονα, όπως και οι
εμπειρίες που αποκτάς, με αποτέλεσμα μια ωριμότητα που αλλιώς μόνο δουλεύοντας
στην κοινωνία μπορείς να κερδίσεις».
Ο αθλητισμός είναι… σχολείο
«Ο αθλητισμός είναι ένα μεγάλο σχολείο, ενώ παράλληλα χαρίζει δημοσιότητα και
δημιουργεί ισχυρές φιλίες. Δεν είναι τυχαίο που αρκετοί συναθλητές μου
κατέχουν κύρια πόστα στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, από τον
Σπύρο Καπράλο (γενικό γραμματέα υπουργείου Πολιτισμού) στον Γιαννουρή
(διευθυντή Αθλημάτων) και τον Κυριάκο Γιαννόπουλο (με τον οποίο μοιραζόμασταν
το δωμάτιο σε όλες τις αποστολές) στα αθλήματα του υγρού στίβου».
Τα μαθήματα του αθλητισμού είναι πολλά, όπως λέει ο κ. Κεφαλογιάννης:
«Υπομονή, επιμονή, σκληρή δουλειά, μελέτη και ανάλυση των αντιπάλων /
ανταγωνιστών, συνεχής παρακολούθηση των διεθνών εξελίξεων. Δεν απογοητευόμαστε
όταν τα πράγματα πάνε άσχημα, αλλά δεν καβαλάμε και το καλάμι όταν έρχονται οι
επιτυχίες. Πάνω από όλα η ομάδα. Εκφράζουμε την προσωπικότητά μας και τις
δεξιότητές μας μέσα από την ομαδική δραστηριότητα, αλλά ποτέ δεν ενεργούμε
βάζοντας το ατομικό συμφέρον πάνω από το ομαδικό».
Όσον αφορά την αίσθηση της ανταγωνιστικότητας, «είναι αυτό που δίνει
ενδιαφέρον στη κάθε ημέρα, στον κάθε αγώνα. Είναι αυτό που απολαμβάνεις και
σου μένει. Είναι το ευχάριστο μέρος του ταξιδιού στην Ιθάκη».
Η Εθνική Ελλάδος που συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Αντζελες το 1984 . Η Εθνική μας για πρώτη φορά στην ιστορία της κατέλαβε την 8η θέση με προπονητή τον Καταλανό Πέπε Μπράσκο Κατά. Όρθιοι Α-Δ: Κυριάκος Γιαννόπουλος, Ξενοφώντας Μουδάτσιος, Πέπε Μπράσκο Κατά, Τάσος Παπαναστασίου, Άρης Κεφαλογιάννης, Άκης Γιαννόπουλος, Μάρκελος Σιταρένιος, Σπύρος Καπράλος, Αντώνης Αρώνης, Σωτήρης Σταθάκης, Γιάννης Βώσος. Κάτω Α-Δ: Γιώργος Μαυρωτάς, Δημήτρης Σελετόπουλος (από την φωτό λείπει ο Ανδρέας Γούνας).
The National Water Polo team of Greece that competed at Los Angeles 1984 Olympic Games. The Greek team, coached by the Catalan coach Josep Brasco Cata, has been ranked 8th, for the first time, in its Olympic History. Standing L-R: Kyriakos Giannopoulos, Xenofondas Moudatsios, Josep Brasco, Tasos Papanastasiou, Aris Kefalogiannis, Akis Giannopoulos, Marcelo Sitarenios, Spyros Capralos, Andonis Aronis, Sotiris Stathakis, Yiannis Vossos. Kneeling L-R: Giorgos Mavrotas and Dimitris Seletopoulos.
