Ο Αναστάσιος Παπαναστασίου (γεννημένος 7 Αυγούστου 1967) είναι Έλληνας πρώην παίκτης υδατοσφαίρισης που αγωνίστηκε στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 και στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996.
Ο κορυφαίος Έλληνας πολίστας Τάσος Παπαναστασίου μίλησε στο sportsview.gr,
για την καριέρα του, για τις έντονες στιγμές που έχει ζήσει ως αθλητής, για την εθνική ομάδα, για τα πράγματα που στερήθηκε αλλά και για την πραγματικότητα αυτή την στιγμή στο πόλο.
«Φιλοδώρησε» με γκολ τους αντίπαλους τερματοφύλακες στο πρωτάθλημα της Α1 περισσότερες από επτακόσιες φορές. Σημείωσε εκατοντάδες τέρματα και σε άλλες διοργανώσεις και με την εθνική ομάδα. Ήταν παρών στους Ολυμπιακούς του 1992 και του 1996, στα Παγκόσμια πρωταθλήματα των 1991, ’94 και ’98 και στα ευρωπαϊκά των 1987, ’89, ’91, ’93, ’95 και ’97. Μα, πάνω, από όλα, ο Τάσος Παπαναστασίου, που στα 33 του χρόνια πήρε τη μεγάλη απόφαση να αποσυρθεί από την ενεργό δράση και τις πισίνες, θα μείνει στις μνήμες μας, όχι μόνο για την δεινότητα του στο σκοράρισμα, αλλά και σαν ένας αθλητής με ήθος και σεβασμό προς τον αθλητισμό.
1) Πως ξεκινήσατε το πόλο και γιατί αυτό αντί για ποδόσφαιρο η μπάσκετ που επιλέγουν τα περισσότερα παιδιά;
”Το πόλο το ξεκίνησα σαν φυσική εξέλιξη της κολύμβησης, γιατί όπως όλα τα μικρά παιδιά, οι γονείς μου με πήγαν στην πισίνα να μάθω κολύμπι. Αλλά αρκετά γρήγορα, το βαρέθηκα επειδή ήταν ατομικό και μονότονο άθλημα και με κέρδισε το πόλο, που είχε μπάλα και είναι περισσότερο παιχνίδι. Έτσι ξεκινώντας, μου άρεσε τον πρώτο καιρό και παρέμεινα στην πισίνα”.
2) Σε ποιες από τις τέσσερις ομάδες που έχετε αγωνιστεί (Εθνικός, Γλυφάδα, Χίος, Παναθηναϊκός), έχετε ζήσει πιο καλές και έντονες στιγμές;
”Σίγουρα η μεγαλύτερη, λόγω ότι ήμουν και δεκαπέντε χρόνια στην Γλυφάδα, νομίζω ότι ήταν εκεί. Έζησα τις πιο σημαντικές στιγμές στην αθλητική μου καριέρα. Το ότι κατακτήσαμε τέσσερα πρωταθλήματα και τρία κύπελλα και σπάζοντας τότε την αυτοκρατορία και την παντοκρατορία του Εθνικού Πειραιώς, που αν θυμάμαι καλά είχε κάπου στα τριάντα συνεχόμενα πρωταθλήματα, ήταν πολύ σημαντικό. Και όταν το πετυχαίνεις σε ηλικία δεκαεφτά χρονών αυτό, νομίζω ότι είναι ακόμα πιο σημαντικό”.
3) Ποια ήταν η κορυφαία στιγμή που ζήσατε στην Εθνική ομάδα;
”Σίγουρα η κορυφαία στιγμή στην καριέρα μου σαν διεθνής, ήταν όταν κατακτήσαμε την έκτη θέση στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα. Νομίζω ήταν πολύ σημαντικό, αν και ήταν μια εποχή που μπορούσαμε να φτάσουμε ακόμα πιο ψηλά, ίσως και στο μετάλλιο. Νομίζω ότι ήταν η καλύτερη θέση που είχαμε κατακτήσει σίγουρα σε Ολυμπιακούς αγώνες μέχρι τότε και με εξαίρεση την τέταρτη θέση που πήρε η ομάδα στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας , η αμέσως επόμενη επιτυχία ήταν αυτή”.
4) Ποια συμμετοχή θυμάστε περισσότερο με την Εθνική ομάδα και γιατί;
”Ίσως η πιο σημαντική σαν μεμονωμένο παιχνίδι ήταν το 1997 που καταφέραμε και παίξαμε στον τελικό του FINA CUP μέσα στην Αθήνα με την Αμερική. Δυστυχώς, χάσαμε αυτό το παιχνίδι βγήκαμε δεύτεροι (Το FINA CUP είναι το παγκόσμιο κύπελλο της υδατοσφαίρισης). Για πρώτη φορά παίξαμε μπροστά σε δέκα χιλιάδες φιλάθλους! Επειδή εμείς είχαμε μάθει να παίζουμε μπροστά σε συγγενείς και φίλους στα περισσότερα παιχνίδια, νομίζω σε ένα κατάμεστο ΟΑΚΑ που δύο ώρες πριν το παιχνίδι καθόταν ο κόσμος όρθιος στους διαδρόμους, ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μας και φυσικά τρομερά μεγάλη στενοχώρια που δεν καταφέραμε να τον ικανοποιήσουμε”.
5) Θυμάστε κάποιο σημαντικό γκολ που σημειώσατε ή κάποιο ωραίο ή περίεργο;
”Λόγω της θέσεις επειδή ήμουν φουνταριστός, είχα πετύχει αρκετά γκολ στην καριέρα μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά στον τελικό κυπέλλου το 1987 με τον Εθνικό, στο τελευταίο λεπτό και ενώ χάναμε 3-2, κατάφερα να βάλω δύο γκολ, το δεύτερο στο τελευταίο δευτερόλεπτο και κερδίσαμε 4-3 και πήραμε το κύπελλο. Αυτό σε συνδυασμό με την μικρή ηλικία ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα, μέσα σε τριάντα δευτερόλεπτα να βάλω δύο γκολ, ενώ μέχρι εκείνη την στιγμή στα τέσσερα οχτάλεπτα είχαμε βάλει δύο συνολικά σαν ομάδα, νομίζω ήταν πολύ σημαντικό για εμένα”.
6)Τι στερηθήκατε και τι κερδίσατε από τον αθλητισμό;
”Δυστυχώς, αν κάνεις μια αναδρομή στην αθλητική σου καριέρα, αυτά που έχεις στερηθεί είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχεις κερδίσει. Σίγουρα όμως αν αποφασίσεις να κάνεις αθλητισμό οι στερήσεις είναι πολλές, και οι συγκρίσεις με την ζωή που κάνουν οι συνομήλικοί σου, ειδικά όταν είσαι σε μικρή ηλικία, είναι εις βάρος σου. Χρειάζεται μεγάλη θέληση, πείσμα, υπομονή, επιμονή. Ο καθένας πρέπει να βάζει στόχους, εκτός από τους ομαδικούς, και προσωπικούς. Και είναι πολύ σημαντικό να είναι στόχοι εφικτοί που να μπορείς να τους πραγματοποιήσεις, ώστε να νιώθεις την ικανοποίηση και να βάζεις μετά τον επόμενο στόχο. Οι στερήσεις είναι αρκετές, για έναν αθλητή σχετικά με πράγματα που θέλει να κάνει ένας νεαρός, να βγει με τους φίλους του, υπάρχουν περιορισμοί, πολλά ταξίδια, δεν υπάρχουν σαββατοκύριακα, γενικά είναι μια ασκητική ζωή και αρκετά δύσκολη. Όμως όταν έρχεται μια επιτυχία και μια νίκη, τα ξεχνάς όλα, ξεχνάς και τον πόνο και την κούραση και τους τραυματισμούς. Οι στερήσεις είναι που δίνουν αξία στην νίκη και στην επιτυχία”.
7)Πόσο δύσκολη είναι η θέση του φουνταριστού και τι προσόντα χρειάζονται;
”Γενικά είναι η αντίστοιχη θέση του σέντερ φορ και καταλαβαίνεις ότι είναι πολύ δύσκολη και σημαντική, από την άποψη ότι πολύ μεγάλο μέρος του επιθετικού παιχνιδιού της ομάδας στηρίζεται πάνω σου. Όσο αναφορά τα προσόντα, αλλάζουν όπως αλλάζει ο σύγχρονος αθλητισμός. Παλαιότερα έπρεπε να ήσουν πολύ πιο σωματώδης και βαρύς παίκτης όπως γινόταν στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ. Τα τελευταία χρόνια όμως, για την θέση του φουνταριστού πρέπει να είσαι δυνατός, να αντέχεις αρκετά το ξύλο και από την άλλη πρέπει να είσαι και αρκετά κινητικός. Είναι η φυσική ροή του αθλητισμού που βλέπεις ότι όλα τα αθλητικά σπορ γίνονται πιο κινητικά, πολύ πιο physical game από ότι ήταν παλιότερα”.
8) Πώς αποφασίσατε να σταματήσετε το πόλο και για ποιόν λόγο;
”Το να σταματήσω τον αθλητισμό μετά από τόσα χρόνια, που σου έχει γίνει τρόπος ζωής είναι πολύ δύσκολο. Εγώ προσωπικά τον σταμάτησα γιατί έφτασα σε ένα σημείο που πίστευα, ότι και λόγο ηλικίας έπρεπε να σταματήσω. Νομίζω, ότι όταν έχεις κάνει μια αξιόλογη αθλητική καριέρα, πρέπει να ξέρεις πότε να σταματήσεις. Από ένα σημείο και μετά η φθορά είναι φυσιολογική, αλλά πρέπει να είναι σωστή η απόφαση και αν όχι να σταματήσεις στο top της καριέρας σου, όταν σταματάς να μην είσαι πολύ μακριά από αυτό. Εγώ σταματώντας το 2000 ήμουν 33 χρονών. Θα μπορούσα να είχα παίξει λίγα χρόνια ακόμα πόλο, αλλά προτίμησα να μείνω με τις καλές αναμνήσεις και να μην υποστώ σαν παίκτης την φυσιολογική φθορά του χρόνου”.
9) Μετά το τέλος της καριέρας σας, ασχοληθήκατε με το άθλημα με άλλο τρόπο ή από άλλο πόστο;
”Όσο ήμουν αθλητής, παράλληλα εξασκούσα και το επάγγελμα του προπονητή. Όταν σταμάτησα τον αθλητισμό, αποφάσισα να μην ασχοληθώ με την προπονητική. Θέλησα να τελειώσω τις σπουδές μου στο management του αθλητισμού. Αποφάσισα αργότερα να πάρω Master πάνω στο αθλητικό marketing-management και να υπηρετώ από το 2000 μέχρι και σήμερα τον αθλητισμό από άλλα πόστα, κυρίως διοικητικά.
Υπήρξα έξι χρόνια πρόεδρος σε ένα από τα μεγαλύτερα αθλητικά κέντρα στον Άγιο Κοσμά και κατά καιρούς έχω υπάρξει τεχνικός διευθυντής manager σε αθλητικά σωματεία, στην ομοσπονδία και αυτή την στιγμή είμαι διευθυντής στον Αθλητικό ναυτικό όμιλο Γλυφάδας”.
10) Υπάρχει εξέλιξη στο άθλημα σε σχέση με τα χρόνια που αγωνιζόσασταν εσείς;
”Παρακολουθώ πόλο και λόγο της θέσης αρκετά συχνά, πιστεύω ότι μετά το 2000 και ενόψει τον Ολυμπιακών αγώνων του 2004, υπήρξε μια πολύ μεγάλη άνθηση στον χώρο της πισίνας, όπως και σε πολλά άλλα αθλήματα. Αλλά δυστυχώς από το 2006-2007 και μετά υπάρχει παντελής έλλειψη χρηματοδότησης λόγο της κρίσης, ειδικά στον ερασιτεχνικό. Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός είναι πολύ δύσκολο πλέον εν μέσω κρίσης, να προσελκύσει χρήματα από άλλους πόρους, σπόνσορες, χορηγίες, τον έχει πλήξει πάρα πολύ η κρίση και ουσιαστικά ξαναέγινε ερασιτεχνικός. Υπήρξε μια δεκαετία που πολλοί αθλητές του πόλο κέρδιζαν αρκετά χρήματα. Δυστυχώς σήμερα ξαναφτάνουμε στο σημείο όλοι οι αθλητές να αναγκάζονται να κάνουν κάποια άλλη δουλειά ή να σπουδάζουν και παράλληλα να ασχολούνται με το πόλο. Εξαιρούνται οι εν ενεργεία διεθνείς αθλητές που έχουν περισσότερες απολαβές. Όλοι οι υπόλοιποι πλέον στην υδατοσφαίριση, από την άποψη των αμοιβών και των ωρών τις ενασχόλησης έχουν γυρίσει είκοσι και τριάντα χρόνια πίσω”.
https://www.sportsview.gr/sinentefxis/19120-apokleistiki-synentefksi-tasou-papanastasiou.html
